H είδηση ότι η βασίλισσα Ελισάβετ Β’ έφυγε την Πέμπτη από τη ζωή σε ηλικία 96 ετών, βύθισε την βρετανική κοινωνία και την βασιλική οικογένεια σε πένθος.
Αν και η Ελισάβετ υπήρξε αναμφίβολα ιστορική προσωπικότητα και μόνο με το γεγονός ότι καταγράφηκε ως η μακροβιότερη μονάρχης στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά και η μακροβιότερη βασίλισσα στην παγκόσμια ιστορία, δεν πρέπει να λησμονηθεί και η σκοτεινή πτυχή της βασιλείας της.
Χαρακτηριστικό -αν και όχι μοναδικό- είναι το παράδειγμα της Κύπρου, όπου η Ελισάβετ Β’ δεν ήταν ιδιαίτερα συμπαθής στους κατοίκους της Κύπρου, αφού ως μονάρχης υπέγραψε τον απαγχονισμό πολλών αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Μεταξύ τους νέοι αγωνιστές υπέρ της εθνικής ανεξαρτησίας της μεγαλόνησου, όπως ο 19χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης και ο 23χρονος Μιχάλης Καραολής, σύμβολα του κυπριακού αγώνα για εθνική και δημοκρατική χειραφέτηση.
Γι΄ αυτό και πολλοί την χαρακτήρισαν «βασίλισσα δολοφόνο» και η αντίδραση του κυπριακού λαού κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της το όχι τόσο μακρινό 1993 υπήρξε δυναμική.
Μεγάλο πλήθος πολιτών, συγκεντρώθηκε στην πλατεία Ελευθερίας με πλακάτ και όχι μόνο, προς «έκπληξη» όσων διοργάνωναν την εκδήλωση. Τα φέιγ βολάν με τη φωτογραφία της και τη φράση καταζητείται για τις κάτωθι δολοφονίες και τη λίστα των εκτελεσθέντων, γέμισαν την πόλη.
Τα δημοσιεύματα περιέγραφαν τις διαμαρτυρίες. «Ξεσηκώθηκε ο μαθητόκοσμος της Λεμεσού και λέει όχι στο χρυσό κλειδί», «να καταθέσει στεφάνι στα φυλακισμένα μνήματα», είναι μερικοί από τους τίτλους που περιγράφουν το κλίμα.
Η επίσκεψη από φιέστα εξελίχθηκε σε φιάσκο. Ήταν μάλλον επτά διδακτικές μέρες για τη βασίλισσα που βίωσε τα ειλικρινή συναισθήματα των άλλοτε υπηκόων της.
Η επίσκεψη της διαφημισμένης σήμερα ως συμπαθούς άνασσας από φιέστα εξελίχθηκε σε φιάσκο. Ήταν μάλλον επτά διδακτικές μέρες για τη βασίλισσα που βίωσε τα ειλικρινή συναισθήματα των άλλοτε υπηκόων της. Καμία σχέση με την κάλυψη που της επιφύλαξαν τα ελληνικά ΜΜΕ, που συνειδητά αποσιώπησαν τις μαύρες σελίδες της βασιλείας της.
Ευτυχώς, κάποιοι συμπολίτες μας δεν δίστασαν να ανατρέξουν στα ιστορικά γεγονότα υπό τον κίνδυνο να θεωρηθούν μη συμπαθείς.
Διαβάζουμε στη Wikipedia
Τα Φυλακισμένα Μνήματα είναι η ονομασία ενός κοιμητηρίου το οποίο βρίσκεται στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας όπου οι Βρετανοί έθαψαν τους 9 απαγχονισμένους και 4 άλλα σημαντικά στελέχη της ΕΟΚΑ που έπεσαν κατά την διάρκεια του αγώνα του 1955-1959 για την απελευθέρωση της Κύπρου από τους Άγγλους και την Ένωση της με την κυρίως Ελλάδα. Αποτελεί το ιερότερο μνημείο του αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού για την Ένωσή του με την μητέρα Ελλάδα.
Το κοιμητήριο κατασκευάστηκε από τους Βρετανούς επί κυβερνήτη Τζον Χάρντινγκ. Σχεδιάστηκε σαν ένας περιτοιχισμένος μικρός χώρος δίπλα από τα κελιά των μελλοθανάτων και την αγχόνη. Έμεινε στην ιστορία με την ονομασία “Φυλακισμένα Μνήματα”.
Οι Βρετανοί αποφάσισαν να θάβουν εκεί όσους εκτελούνταν για την δράση τους στον απελευθερωτικό αγώνα όπως και ηγετικές μορφές της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών (Ε.Ο.Κ.Α.) που σκοτώνονταν σε μάχες για να μη μετατρέπονται οι κηδείες τους σε μαζικά συλλαλητήρια και μαχητικές διαδηλώσεις.
Στα Φυλακισμένα Μνήματα είναι θαμμένοι δεκατρείς αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α., από τους οποίους οι εννιά εκτελέστηκαν με απαγχονισμό στις φυλακές, τρεις έπεσαν στο πεδίο της μάχης και ένας πέθανε σε στρατιωτικό νοσοκομείο, μετά τον τραυματισμό του σε μάχη.
Η κηδεία γινόταν αμέσως μετά τον απαγχονισμό.
Μοναδική παρουσία ήταν εκείνη του ιερέα των φυλακών (Παπαντωνίου Ερωτοκρίτου) που έψαλλε τη νεκρώσιμη ακολουθία έξω από την κλειστή είσοδο του κοιμητηρίου. Ύστερα οι Βρετανοί τους έθαβαν, χωρίς να παρευρίσκεται κανένας συγγενής των νεκρών. Οι συγγενείς των νεκρών μπόρεσαν να επισκεφθούν τους τάφους μόνο μετά το τέλος του αγώνα.
- Οι εννέα απαγχονισθέντες, όλοι τους νέοι ηλικίας 19-24 ετών, είναι με τη σειρά που εκτελέστηκαν:
- Απαγχονίστηκαν μαζί στις 10 Μαΐου 1956:
- Μιχαήλ Καραολής
- Ανδρέας Δημητρίου
- Απαγχονίστηκαν μαζί στις 9 Αυγούστου 1956:
- Ανδρέας Ζάκος
- Ιάκωβος Πατάτσος
- Χαρίλαος Μιχαήλ
- Απαγχονίστηκαν μαζί στις 21 Σεπτεμβρίου 1956:
- Μιχαήλ Κουτσόφτας
- Στέλιος Μαυρομάτης
- Ανδρέας Παναγίδης
- Απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957:
- Ευαγόρας Παλληκαρίδης
- Στα Φυλακισμένα Μνήματα αναπαύονται ακόμα τέσσερις αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. οι οποίοι έπεσαν μαχόμενοι. Οι Άγγλοι αρνήθηκαν να δώσουν τις σορούς των ηρώων στις οικογένειές τους, φοβούμενοι τις λαϊκές εκδηλώσεις κατά την κηδεία τους.
- Τους έθαψαν στο κοιμητήριο των φυλακών, όπως τους απαγχονισθέντες. Οι τέσσερις αγωνιστές που όλοι έπεσαν στο πεδίο της μάχης είναι οι ακόλουθοι:
- Μάρκος Δράκος
- Γρηγόρης Αυξεντίου
- Στυλιανός Λένας
- Κυριάκος Μάτσης
- Σε τέσσερις τάφους του κοιμητηρίου των Κεντρικών Φυλακών οι Άγγλοι έθαψαν οκτώ νεκρούς για εξοικονόμηση χώρου. Στον ίδιο τάφο βρίσκονται ανά δύο οι:
- Ανδρέας Δημητρίου και Στυλιανός Λένας
- Ανδρέας Ζάκος και Κυριάκος Μάτσης[1]
- Ανδρέας Παναγίδης και Μιχαήλ Κουτσόφτας
- Γρηγόρης Αυξεντίου και Ευαγόρας Παλληκαρίδης
- Στον τοίχο του κοιμητηρίου υπάρχει η επιγραφή: «Τ’ ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογιέται».
Πηγή: mixanitouxronou.cy, Πολίτης, BBC documentonews