Λίγο πριν μιλήσει για την Τουρκία ο Πρωθυπουργός είπε κάτι που κανείς δεν πρόσεξε
Ερωτηματικά προκαλεί η αιφνίδια κίνηση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να διακόψει την προεκλογική του εκστρατεία και να συγκαλέσει εκτάκτως συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εξωτερικών και Άμυνας, με τις κάμερες να στρέφονται πάνω του.
Δεν είναι λίγες οι φωνές που μιλούν για προεκλογικού τύπου δραματοποίηση ενός εθνικού θέματος, ωστόσο κανείς δεν πρόσεξε τα λόγια του πρωθυπουργού, πριν αυτός διακόψει την περιοδεία του και μεταβεί στο Μέγαρο Μαξίμου.
Η επιθετική ρητορική του Ταγιπ Ερντογαν σε σχέση τις γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, γίνεται εργαλείο στα χέρια της κυβέρνησης;
Ειδικοί σε θέματα στρατού και διπλωματίας αναρωτιούνται: Άπαξ και τα πράγματα είναι όντως πολύ σοβαρά και εγκυμονούν κινδύνους για την χώρα, γιατί δεν ενημερώνει ο πρωθυπουργός τους πολιτικούς αρχηγούς; Για ποιόν λόγο δεν συγκαλείται συμβούλιο πολιτικών αρχηγών υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας;
Μήπως γιατί οι κάμερες πρέπει να πέσουν μόνο πάνω στον πρωθυπουργό;
Η κόντρα Ερντογάν-Μακρόν έχει γίνει πρώτο θέμα στην Ελλάδα, θέτοντας τις εκλογές σε «τριτοτέταρτη» μοίρα.
Φαίνεται στα δελτία ειδήσεων!
Ωστόσο, ο πρωθυπουργός λίγο πριν την «δραματοποίηση» των ελληνοτουρκικών, αποκάλυψε ένα δίλημμα. Μία απόφαση που θα κληθούν να πάρουν όλοι οι πολίτες της Ελλάδας ή και παγκοσμίως, σε περίπτωση που τελικά επικρατήσει ΠΛΗΡΩΣ η αριστερόστροφη θεώρηση των πραγμάτων.
Πριν ξεκινήσουν οι δηλώσεις για την Τουρκία, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας πραγματοποιώντας ομιλία στην Τήλο, στο πλαίσιο της περιοδείας του στα Δωδεκάνησα αναφέρθηκε σε ένα δίλημμα:
«Όλοι μαζί» ή «ο καθένας μόνος του και όποιος αντέξει».
Στο «όλοι μαζί« ενέταξε την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στο δεύτερο την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας.
Κατά βάθος, όμως, το εν λόγω δίλημμα αφορά τους δύο «δρόμους» έναν εκ των οποίων καλούνται να επιλέξουν οι πολίτες, σύμφωνα με όσα συμβαίνουν, γύρω μας, αυτή την στιγμή:
- «Όλοι μαζί» εξαρτημένοι από μία εξουσία που θα μοιράζει επιδόματα; «Όλοι μαζί» λαμβάνοντας «μικροτσίπ/βιοτσίπ», όπως ήδη συμβαίνει στην Ευρώπη, ως εχέγγυο συμμετοχής σε μία κοινωνία ή μία εργασία και μέσο ταυτοποίησης και συναλλαγών;
- Ή ο καθένας μόνος του (και όλοι μαζί ελεύθερα) να αγωνίζεται για την ελεύθερη δουλειά του κόντρα στην υπερφορολόγηση και αργότερα να επιλέξει τον μοναχικό δρόμο άρνησης «ταυτοποίησης» με οργουελικό τρόπο; Και όποιος αντέξει την πίεση θα υπομείνει μέχρι τέλους.
Η αλήθεια είναι μία: Τα βλέμματα των πολιτών στρέφονται σε υποτιθέμενες πολεμικές κρίσεις, οι περισσότεροι περιμένουν «θερμό επεισόδιο» κτλ., αραχτοί στις παραλίες, ενώ την ίδια ώρα τίθενται διλήμματα παρόντος και μέλλοντος, στα οποία θα κληθούν να επιλέξουν οι πολίτες, εν καιρώ ειρήνης.
Ή μήπως ο πρωθυπουργός του «το Αιγαίο δεν έχει σύνορα» ξαφνικά αποφάσισε να φορέσει στολή «τσολιά», προτάσσοντας τα στήθη του εμπρός στην τουρκική «ορμή»;